Swimming [OPEN]

Geen zwembroek, gewoon een boxer. Geen ongeschonden lijf, maar genoeg littekens op zijn bovenlijf om hem op een satellietkaart te laten lijken die de aandacht afleidden van zijn afgetrainde spieren die strak onder zijn huid afstaken. Geen sportschoolspieren, Riot deed niet aan dergelijke bullshit. Hij ging zijn eigen gang en zijn training bestond uit freerunning en de ruzies waar hij frequent bij betrokken raakte. Het was namelijk helemaal niet moeilijk om de grotendeels onhandelbare jongen uit te lokken als je dat wilde, ook al was hij best te pruimen als je dat niet deed.
Er was nog niemand op dit stukje strand. Riot was de fase van het verborgen houden van die littekens al voorbij, ondanks het feit dat hij wellicht nooit in staat zou zijn daadwerkelijk vrede te sluiten met het verleden, maar hij haatte het als mensen zich ermee bemoeiden. En dus deed hij dingen als zwemmen toch liever alleen.
Zijn broek en shirt lagen een eindje achter hem in het rulle zand. Hijzelf was al bijna bij de zeelijn. Golfjes kwamen kalm aangedreven om met een zacht ruisen steeds weer stuk te slaan op het zand, waarna ze zich weer terugtrokken het oneindig ogende water in.
Riot stapte het water in. Nu sloegen de golfjes zacht stuk tegen zijn enkels. Het was heerlijk koel in combinatie met de warme zon die op zijn ontsierde rug scheen. Hij keek op naar de strakblauwe lucht. Hij voelde zich op dit moment, zo in zijn eentje, zowaar echt ontspannen, al hield het onbewust nog steeds zijn omgeving in de gaten. Er was meer nodig dan een rustige plek en een lekker weertje om Riot helemaal zijn muren te doen neerlaten.
Hij liep verder. Het water kwam eerst tot aan zijn kuiten, toen halverwege zijn bovenbenen en toen stond hij er ineens tot aan zijn middel in. Onbewust spanden zijn buikspieren zich aan door het koude water, maar het wende snel. Met krachtige slagen begon hij te zwemmen. Een paar keer dook hij onder, zodat de zee hem volledig omsloot, om kort daarop weer boven te komen. Gewend aan kijken onder water was hij niet, dus hij zag weinig van de onder water wereld. Hij nam zich voor als hij eens een gekke, materialistische, bui had een duikbril aan te schaffen. Gewoon zo'n goedkoop ding.
Hij zwom weer terug, tot hij weer vaste grond onder zijn voeten voelde, waarna hij rustig het water weer uit kwam lopen.


Mijn trainwreckje ^^

Bonita Garota

Het geronk van de zware motor verbrak de stilte die rond dit tijdstip langs het strand hing. De snelheid waarmee ze aan kwam rijden was iets harder als dat toegestaan was. Op de ogen van de bestuurder was een bril geschoven en de blonde haren waren weggestopt in het jack. De vrouw reed een parkeerplaats op, ramde daarbij een andere motor die klagend omviel, en zette de motor uit. Een grijns, die haar scherpe tanden toonde, lag om haar lippen. De jonge vrouw stapte af en trok haar haren uit haar jack waardoor de blonde haren over haar rug en onderrug vielen. Ze keek even om zich heen. Het strand was een plek waar ze niet heel graag kwam, behalve voor de zonsondergang. Het water? Nee... daar bleef zij wel bij uit de buurt. De groene ogen van de vrouw leken een beetje op te lichten door het reflecteren van het zonlicht. Ze strekte haar armen in de lucht, haar rug hol makend en al haar spieren uitrekkend.
Bonita rende naar de rand van het duin, wat neerkeek op het strand, en ze sprong naar beneden... Hoewel ze midden op de duin landde gleed ze door het zand naar beneden. De pret die dat vrij gaf liet haar ogen glimmen van plezier. Toen ze onder aan het duin stond rende ze over het zand, richting het water. Maar voor het water stopte ze, en elke keer dat het naar haar toestroomde, sprong zij weer terug. Ze begon eerst rustig langs de rand van het water te lopen. Maar naarmate de golven ritmisch aan- en afspoelden rende ze langs de golven, elke keer het water ontwijkend.
Ze rende en rende, tot ze haar voet letterlijk in het water zette. Kippenvel... vanaf haar voeten zo naar de kruin haar haar hoofd, trok over haar lichaam. Ze sprong op en rende weg van het water. Ze rende terug naar de duinen en controleerde of haar bril nog op haar hoofd zat. Ze glimlachte toen dit het geval bleek en ze keek naar het water waar opeens iets niet leek te kloppen. Ze kneep haar ogen fijn en hield een hand boven haar ogen. Ze had het niet verkeerd gezien. Daar liep iemand het water in. Bonita snoof even diep in en rende terug richting het water, een hoop kleding tegenkomend. Ze trok even een shirt omhoog en liet deze vallen. Ze deed hetzelfde bij de broek. Ze tikte met haar vingers tegen de schoenen en liet toen haar ogen naar het water glijden waar ze dezelfde persoon weer uit het water zag komen. Ze beet haar tanden op elkaar, een grom ontsnappend. Daarna legde ze de kleding weer bij elkaar en rende weg van de kleding. Op een veilige afstand van de kleding bleef ze staan, maar niet rechtop. Nee, eerder voorovergebogen. Zoals een tijger zou doen wanneer deze een prooi zag. Op haar hoede, dat is hoe je het zou kunnen omschrijven.

De motor had de blonde jongen direct gealarmeerd en met een lichte frons hield hij het meisje in de gaten, terwijl hij het strand verder op liep. Hij versnelde zijn pas toen ze tot zijn verbijstering met haar poten aan zijn spullen had. Irritatie flitste over zijn gelaat, dat voor haar komst nog zo vredig had gestaan. Relatief gezien dan.
“Hey! Flikker op!” zei hij scherp. Vertrouwen in zijn medemens had hij niet en voor dit soort bullshit had hij geen tijd.
Ze rende weg en met een frons keek hij haar na. Het beviel hem allerminst dat ze naar hem bleef kijken. Dat ze duidelijk niet spoorde zat hij minder mee. Dat had hij zelf ook vaak genoeg te horen gekregen.
Hij trok zijn shirt over zijn hoofd. De kraag was direct nat van zijn haar, maar dat droogde wel; het was mooi weer. Hij schoot snel in zijn broek en de afgetrapte gympen volgden. Zijn kleding was onopvallend; vaal, afgedragen en eenvoudig. Zolang het paste dan paste het.
Hij checkte zijn broekzak. Alles zat er nog in, dat scheelde. Hij begon te lopen. Hij was hier gekomen voor rust, niet om bekeken te worden door iemand die hij absoluut niet vertrouwde, ook al was het maar een meisje. Riot maakte geen onderscheid wat dat betrof.