Just a walk [OPEN]

Een wijde, kaki knielange broek met genoeg zakken om een klein noodrantsoen te vervoeren, een lichtblauw vestje met korte mouwen en het gebruikelijke mutsje waaronder piekjes peenrood haar tevoorschijn kwamen. Maggie 's voeten waren gehuld in eenvoudige, donkerblauwe gympen.
Ze liep ontspannen onder het dichte bladerdek door. Zonlicht kierde tussen de openingen in het bladerdek door en zorgde voor een vrolijk lichtspel, dat druk bewoog met elk zuchtje wind dat de boomtoppen deed ritselen. De vlekjes licht die op haar gezicht kwamen verwarmden haar met sproetjes bezaaide gelaat aangenaam en onbewust glimlachte de jonge heks.
De grond was vrij droog; het had lang niet geregend. Maggie keek om zich heen. Alles trok haar aandacht, alles fascineerde haar.
Aan haar arm hing een rieten mandje waar al wat geplukte planten in lagen. Je kon als heks je spullen tegenwoordig vaak ook gewoon via Ebay kopen, natuurlijk, maar er ging niets boven versgeplukte ingrediënten (niet dat alles voor magische doeleinden was, van een deel van de kruiden die ze plukte maakte ze gewoon thee).
Het smalle bospaadje waarop ze liep vorkte in twee nog smallere paadjes. Maggie koos de linker; de rechter had ze vorige week al afgelopen.
Ze luisterde onder het lopen naar de geluiden van de natuur. De vogels, het ritselen van de bladeren, het zoemen van insecten. Het werkte rustgevend.
Bij een grote, kronkelige eik hield Maggie stil. Ze knielde en plukte een aantal besjes van de struik pal naast de boom. Een spinnetje kroop haastig weg, maar Maggie was dit alles te zeer gewend om nog van iets als een spinnetje te schrikken.
Toen verstijfde ze even en spitste ze haar oren. Ze zou zweren dat ze iets had gehoord wat niet bij de geluiden van Moeder Natuur hoorde. Ze besloot daarom maar weer door te lopen. Je kon het nooit weten. Ze was inmiddels allerlei wezens tegen gekomen en ze waren lang niet altijd even vriendelijk geweest, waar Maggie op haar beurt dan soms nog best geïntimideerd door raakte. Desondanks fascineerden al deze wezens Maggie wel. Er was zo ontzettend veel te leren van de talloze soorten die hier in de stad, in het bos en in de rest van de omgeving leefden.

Open voor wie de Magster wil leren kennen