Under The Mountain

Het was rond de middag en de zon scheen lichtjes door de wolken heen, enkele zonnestralen raakte de aarde, maar ze schonken geen warmte, de kille, koude wind die vanuit het zuiden waaide zorgde ervoor dat het erg koud was. Het was dan 5 graden buiten volgens een thermometer, maar het gevoelstemperatuur was veel kouder waardoor veel mensen binnen zaten met een warme chocolademelk.

Simbad daar in tegen was buiten, hij was in zijn kattenvorm en was naar de bergen gelopen om alleen te zijn. Onderaan de berg, tussen de bomen en struiken was een open plekje, een plek waar hij zich veilig voelde, een plek waar hij altijd heen ging om zichzelf te kunnen zijn. Ook al wist hij zelf eigenlijk al niet meer wie hij zelf nou was, een kat of een mens? Het kat zijn leek zijn manier van leven te zijn, als mens was veel moeilijker en toch vond hij het aan de ene kant geweldig om zijn armen en benen te kunnen strekken als een mens.

De oranje kat die er zojuist nog had gestaan was in een man veranderd met zwarte kleren aan en met donkerbruine haren die in het zonlicht een oranje gloed leken te hebben. Na het strekken van zijn armen ging hij met zijn hand door zijn warrige bos haren heen, waardoor zijn katten oren even zichtbaar waren geweest. De oren waren verstopt achter zijn lange haren waardoor hij op een normaal mens leek, terwijl hij zich zo helemaal niet voelde. Op de open plek waar hij zich nu bevond, leek het warmer te zijn dan in de stad. De zon scheen door de takken van de bomen heen, die geen enkele blaadjes meer er aan hadden hangen, maar de dikke bomenstammen en struiken leken de wind tegen te houden waardoor dit een aangename plek was om te zijn.

Hij leek wat te horen waardoor hij zijn katten oren spitste en ze rechtop ging staan. Hij luisterde en wist zeker dat er iemand, hier niet zo ver vandaan in het bos aan het lopen was. Hij vroeg zich af wat of wie het zou kunnen zijn, aan de ene kant was hij nieuwsgierig en aan de andere kant wou hij met niemand iets te maken hebben. Hij probeerde zo nonchalant mogelijk op de grond te gaan zitten, met zijn rug tegen de boom aan terwijl er een boek in zijn handen verscheen. Het boek was een object dat hij gebruikte om te kunnen doen alsof al zijn aandacht daarop gevestigd was, op die manier leek het dat hij geen aandacht zou schenken aan iets of iemand. Het boek leek te interessant om ook maar iets anders aandacht te geven, iets wat een grote act was want hij kan helemaal niet lezen.

Gereserveerd: Oriella

Haar blonde lokken golfde met de koude wind mee die door haar haren blies. Ze hield haar hoed goed vast want anders zou het van haar hoofd afgeblazen worden. Emily droeg een lange, bruine jas die om haar lichaam sierde. Het kleedde haar mooi af en gaf haar een sjieke uitstraling. Schijn bedriegt want Emily was in feite niet zo onschuldig als ze eruit zag. Onder haar jas droeg ze haar wapenoutfit in de kleur zwart waar ook haar kantana aan vast zat. Echter merkte je er niets van zoals zij nu rondliep. Dan leek ze op een verdwaalde, jonge vrouw die misschien de verkeerde weg was ingeslagen.

Emily liep langs de bomen heen en geen wandelend pad was te bekennen. Ze deed de takken opzij om gemakkelijker door het gebied te bewandelen. Ze zou nu onderaan bij de  bergen moeten zijn. Ergens moest een weg naar boven zijn toch? De blondine kwam uit op een open plek wat vrij goed verstopt was voor de bewoonde wereld. Hier zouden niet veel mensen komen. Zij kwam hier ook per toeval terecht. Toen ze een man zag zitten met donker haar waren haar grijze ogen op hem bevestigd. Met dit licht leken haar ogen glazig grijs in plaats van lichtblauw.

Zou ze hem kunnen storen ook al las hij een boek? Emily was zelfverzekerd dus ze stapte zo op hem af en vroeg: "Sorry dat ik stoor maar weet u toevallig hoe ik de berg kan beklimmen? Vanaf welk punt? Als u mij even dat kan wijzen zou ik dat appreciëren.

Simbad zijn licht bruin gekleurde ogen waren op het boek gericht, terwijl hij hoorde hoe de persoon zijn kant op kwam. Hij hoorde takken en blaadjes kraken, hij wist meteen dat de persoon bij de open plek was aangekomen. Hij rook vrouwelijke parfum waardoor hij zonder te kijken, bijna zeker wist dat het een vrouw moest zijn. Het was niet lang of de vrouw was naar hem toe gestapt en stelde hem een vraag.

Zijn hoofd bewoog omhoog terwijl zijn blik van het boek afgleed om naar de vrouw te kijken. Hij was lichtelijk verbaasd om de uiterlijk van de vrouw, ze was prachtig met haar blonde haren en grijze, of waren het licht blauwe ogen? Hij knipperde even met zijn ogen voordat hij het boek dichtklapte. "Je wilt de berg beklimmen?" vroeg hij met een nogal ongelovige toon, voordat hij ging staan en de vrouw van top tot teen even bekeek. Hij snapte niet waarom zo soort vrouw de berg zou willen beklimmen. Hij haalde ze schouders lichtjes op, voordat hij een paar stappen richting een andere grote boom liep. Eenmaal daar pakte hij een grote tak en trok die naar zich toe waardoor een opening kwam, in de opening kon je een oud, zanderig pad zien, wat omhoog leek te lopen. "Voor de berg, moet je die kant op" zei hij nonchalant, terwijl hij naar de vrouw keek.