(Boven)
Naam:Kira
Hele naam: Kiraamun
Ras/soort: Angel
Geslacht: Onzijdig (vrouwelijke lichaam)
Uiterlijk: Kira heeft blond haar en groene ogen. Haar jurk is als de natuur, mooi en kleurig. Kira's jurk is roos en de vorm van een bloem, de onderkant is wit en haar sjaal is groen zoals hoe de natuur eruit zag.
Persoonlijkheid: Kira is een aardig engel, ze weet veel over goede wezens en dat vind ze af en toe niet egt leuk. Ze wil niet veel over (goede) wezen zeggen maar dat gaat meestal automatisch.
Verhaal: Kira is een ander helft van Katty, maar Kira schrijft alle goed dingen op wat je doet. Kira zit aan de rechterkant van je schouder en is altijd bij je. Ze schrijft wat je doet, hoe je denk en enz. Dus ze weet alle goede daden van een persoon. Ze kent elke engel, lichtwezen en goed persoon. Ze kan haar formaat veranderen van super klein naar normaal.
Woont in: The Paradise
Houd van: Bloemen, kleuren en mooie dingen
Houd niet van: Spinnen, vechten (als het moet dan doet ze het) en enge plaatsen
Orde: Paradisa
(Beneden)
Naam: Katty
Hele naam: Kaatibeen
Ras/soort: Angel
Geslacht: Onzijdig
Uiterlijk: Katty heeft donker bruin-zwart haar en licht blauwe ogen. Alle kleren wat ze aan heeft zoals haar: jurk, sjaal, schoenen en enz. zijn zwart.
Persoonlijkheid: Katty is een aardig engel, maar wordt meestal niet als een aardig engel gezien. Ze geeft om andere maar laat dat niet zien. Dus ze is direct en zegt gewoon alle feiten, zelfs als ze andere moet kwetsen. Door de kennis over de slechte kanten van wezens, weet ze waar ze zich en Kira voor moet beschermen.
Verhaal: Katty is een ander helft van Kira, maar Katty schrijft alle slechte dingen op wat je doet. Katty zit aan de linkerkant van je schouder en is altijd bij je. Ze schrijft wat je doet, hoe je denk en enz. Dus ze weet alle slechte daden van een persoon. Ze kent elke demon, slechte wezen en slecht persoon. Ze kan haar formaat veranderen van super klein naar normaal.
Woont in: The Paradise
Houd van: Vechten, enge wezens (vind ze vet) en enge plaatsen.
Houd niet van: Te goeie dingen, want ze ziet het slechte in mensen en wezens alleen. Dus als ze soms goed nieuws hoort vindt ze het meestal ook jammer dat ze de kracht van Kira niet heeft.
Orde: Paradisa
Hun Verhaal:
Kari en Katty wisten niets van elkaar. Ze waren onwetend van elkaars bestaan. Ze liepen een normaal leven op de aarde, als normale aardlingen. Ze wisten niet dat hun van krachten waren geschonken om de hele wereld, The Paradise en The Underworld te helpen. Want hun gaan samen een verschil maken en 'Hem' aanbidden. 'Hij' die hun heeft geholpen uit een duister vervloeking.
Beiden werden niet geliefd door hun ouders en familie. Ze werden gehate door vrienden (die vrienden leken), vijanden, familie en enz. Ze hadden niemand en voelde zich verlaten in de wereld. Maar op een dag veranderde dat allemaal...
Kari liep op een maandagochtend naar school alleen. Ze zou met een klasgenoot gaan, maar die is nooit komen opdagen. Ze liep langs een bloemenzaak, waar ze de mooiste bloemen zag. Er waren rozen en tulpen van verschillende kleuren. Ze moest opeens huilen, toen ze zag dat alle bloemen samen waren en zij...helemaal niemand. Ze snapt niet waarom iedereen haar in de steek laat. Opeens hoorde ze een stemmetje van een afstand:
'Waarom huil je? Zijn de bloemen niet mooi genoeg?' Kari keek om en zag een meisje die mooi lang zwart haar heeft, ze had ook mooie licht blauwe ogen die zo licht waren als de hemel. Kari was verbaasd en wist niet wat ze moest zeggen. Het meisje kwam dichterbij en dichterbij.
Ooh, wat moet ik doen... Wegrennen of.... Het meisje zie met een zacht stem:
Hier, je krijgt van me een licht groen anemoon. Ooh, ze is toch aardig. De eerste keer dat iemand normaal tegen mij doet, kan dat ik mis..sschien bevriend met haar kan worden Het meisje keek haar verrast aan en zei:
Zo te zien kan je ook glimlachen, moet je vaker doen(Hihi). Het onbekend meisje vroeg of ik met haar mee wou gaan naar het park, ik ken haar niet eens en zij mij ook niet...Onee, ik heb haar naam vergeten te vragen! Aah dan moet ik wel gaan om te bedanken voor de bloem die ze me heeft gegeven. Aah, maar nu moet ik naar school, dadelijk bellen ze me ouders dat ik spijbelMet een haast rende Kari naar school, maar toen ze op school aankwam en in het lokaal stapte merkte ze dat ze haar tas niet bij zich had.
Waar is mijn tas, oja ik heb hem zeker bij de bloemenzaak laten liggen!! Wat moet ik doen, ik heb nu les van meneer Koppe. Hij is altijd gemeen tegen mij, zelfs als ik een vraag niet antwoord Okee, iedereen ga zitten we beginnen met de les!! Heeft iedereen ze huiswerk en boeken bij zich? zei meneer Koppe Met een zucht zei Kari zo rustig mogelijk:
Ja, ik heb mijn huiswerk en boeken thuis vergeten meneer. Het was echt per ongeluk, ik wou gewoon snel op school komen. Kari keek met verbazing naar de leraar toen ze zag dat hij grinnikte omdat hij eigenlijk blij was dat ze het niet bij zich had.
Dat verwachte ik al van je Kari, helemaal niks! Altijd het zelfde met jou. Je maakt alleen maar problemen en houdt de les op voor de andere. Denk ook aan andere!! Kari wist niet wat ze moest zeggen, het geschreeuw van de leraar maakte haar bang. En vooral hoe de leerlingen mee lachen en kijken.
Meneer ik heb het echt niet expres gedaan en het gebeurd maar soms. Ik ben toch niet de enige die geen boeken of huiswerk heeft meegenomen? Ze voelde zich alleen, verraden en droevig. Iedereen lachte haar uit en waarom weet ze niet eens. Sinds ze geboren was had ze nooit echte vrienden gehad. De meester zei opeens met een harde stem waardoor de hele school het bijna hoorde: NU MOET JE OPHOUDEN!! Als je ook zo over je klasgenoten gaat praten dan kun je maar naar school nablijven en voor iedereen hun huiswerk maken!![/b] Met een bleke gezicht probeerde Kari eruit te komen, maar het was alsof de leraar geen ziel had om ook aan Kari te denken.
Elke dag eet ze alleen op school, thuis en heeft ze nooit een echt vriend(in) gehad. Kari kwam na het einde van haar lessen naar het lokaal waar alle huiswerk lag van haar klasgenoten. Met tranen die rolde van haar wangen op de tafels maakte ze de huiswerk.
Na een tijdje was ze klaar, maar ze had helemaal vergeten dat ze zou afspreken met het bloemenmeisje. Het was al donker, zou het meisje daar nog staan was de vraag die in haar hoofd zweefde. Met haast rende Kari richting het park, ze hoopte heel erg dat het meisje op haar ging wachten. Maar toen ze arriveerde, zag ze helemaal niemand. Ze was zo moe en kon nauwelijks ademen.
Ja, dat dacht ik al. Waarom zou ze op me wachten, HA! Dat zou nooit gebeuren Voordat ze weer begon te huilen hoorde ze voetstappen op haar afkomen. Het leek alsof die persoon rennend op haar afkwam. Langzaam draaide Kari haar om en ze zag jet meisje. Ze was toch voor Kari gekomen, maar waarom? Het meisje kwam snel op haar af en sprong meteen op Kari voordat ze het kon ontwijken.
[/b]Gelukkig is er niks met je, ik was echt bezorgd. Ik dacht echt die komt niet[/b], zei het meisje hijgend. Kari was verbaasd om dat na jaren te horen van iemand. Voordat ze het wist begon ze te huilen. De tranen bleven maar gaan en konden gewoon niet stoppen. Kari moest iets zeggen voordat het meisje zich nog meer zorgen maakt.
Het spijt me, het is de eerste keer dat iemand zo aardig tegen me was. Het spijt me heel erg, sorry, sorry, sorry. Het meisje keek met een glimlach naar Kari en omhelsde haar. Het gevoel wat Kari voelde was geweldig. Verdriet van vreugde, las ze soms in boeken wanneer een hoofdpersoon dat deed. Ze wist nooit dat zo'n tranen ooit van haar zouden komen.
Weet je waarom ik je de licht groene bloem gaf gisteren. Het was bedoeld om te laten zien wat ik over jou denk bij mijn eerste blik. Toen je tranen naar op de grond vielen, voelde alsof de hele wereld mee begon te huilen. Het was gewoon...ik wou je blij zien. Die licht groene anemoon laat zien dat ik veel verwachtingen in je zie. Zelfs als je het nu moeilijk hebt, je blijft sterk. De verwachting om deze wereld te veranderen, mensen blij te maken, mij te laten glimlachen na maanden of zelfs jaren is echt iets groot. Ik heb nooit zoveel gelachen en geglimlacht in me hele leven. Oja en de licht groene kleur van de bloem, die was zo mooi als jouw ogen. Zo groen en helder, alsof je weet wie je kan vertrouwen of niet. Opeens begon ze uit het niet te lachen, Kari zag hoe blij het meisje was en begon ook opeens mee te lachen. Het duurde wel een tijdje voordat ze stopte. Ze realiseerde wel dat op die dag alles zal veranderen. Ze zullen nooit meer alleen zijn. Hoe ze opeens elkaar ontmoette weten ze niet, ze dachten er niet eens aan ze noemen het gewoon 'lot'.
To Be Contiued!